ROAD TO FORTY

 

De levensloop van de mens boeit me.

Niet zozeer de biologische levensloop, hoewel de fysieke ontwikkeling van de mens op zijn minst wonderlijk kan worden genoemd. Mijn fascinatie gaat meer uit naar de psychische en geestelijke levensloop van het individu. Met name het kantelpunt zo rond de veertig jaar en de periode in aanloop naar dit kantelpunt. Je zou kunnen zeggen dat rond dit punt de biologische ontwikkeling negatief wordt (anders geformuleerd: het aftakelingsproces is begonnen), terwijl er voor de psychische en vooral de geestelijke ontwikkeling juist een prachtige groeimogelijkheid ligt. (1)

Ik schreef een informatief en reflectief stuk over de weg naar veertig, over levensfasen en over een mogelijke wending in de gerichtheid van de veertiger. Maar ook over het pad dat ik zelf bewandelde. Ik denk dat dertigers en veertigers veel in dit stuk zullen herkennen. Ik wens hen toe dat het hen aanzet tot verdere zelfreflectie en ontwikkeling.

Biologisch, Psychisch en Geestelijk 

Het is niet moeilijk een beeld te vormen van de biologische levensloop van de mens, deze fysieke ontwikkeling is tenslotte zichtbaar en ontgaat niemand. Je ziet het elke dag om je heen, ook bij jezelf, als je tenminste met enige regelmaat in de spiegel kijkt.

Het kan wat lastiger zijn om een beeld te vormen van de psychische ontwikkeling. Wat wordt daar nou eigenlijk mee bedoeld? Het gaat over het vermogen om te denken, te voelen en te willen, en over het groeiend vermogen om deze componenten los van elkaar gewaar te worden en om de dynamiek ertussen te ontrafelen.

De geestelijke ontwikkeling van de mens speelt zich af op een dieper niveau. Voor mij gaat dit over het in contact kunnen komen met het Zelf met hoofdletter Z. Via de zelfreflectie voorbij het eigen ego en voorbij onbewuste overtuigingen komen, en zo het contact met het Zelf te herstellen. Vervolgens vanuit dit unieke innerlijke Zelf steeds meer kleur geven aan het uiterlijke leven. Hierbij is dan sprake van een natuurlijke gerichtheid op het doen van ´het goede´, als vanzelfsprekend bijdragen (schenken), je op zielsniveau gevoed voelen door datgene wat je doet, en handelen vanuit rust en wijsheid.

De jong-volwassene

De jong-volwassene (21-28 jaar) wordt gekenmerkt door wilsimpulsen en heeft de sterke behoefte om op eigen benen het ‘echte’ leven in te stappen. Manifesteren in de buitenwereld is waar het om gaat. Denk daarbij aan het vinden van de eerste ‘echte’ baan, geld verdienen, een eigen huis, verantwoordelijkheid dragen en vooral heel veel willen doen. Sociale contacten zijn voor de jong-volwassene super belangrijk, ook hier zijn de wilsimpulsen buitengewoon manifest! Er is echter ook sprake van een beperkte mate van Zelfkennis en reken er maar op dat het in de buitenwereld verkennen en krachtig manifesteren gepaard kan gaan met grote schommelingen in de gevoelsbeleving: stelligheid is volop zichtbaar maar tegelijkertijd kan onzekerheid worden ervaren in de binnenwereld. 

Ik herken veel van deze kenmerken en beschrijvingen. Het in de buitenwereld neerzetten van een bepaald imago is waar veel van mijn energie in deze levensfase naartoe ging. Ik was erg gericht op het creëren van een mooi plaatje, me niet realiserend hoe afhankelijk ik me eigenlijk opstelde van de acceptatie door en goedkeuring van anderen. Met opgepoetste schoenen, dito manchetknopen en imago ging ik goedlachs door het leven. Maar het beeld dat ik van mezelf neerzette, deed verhullen dat het bij tijd en wijle in mijn binnenwereld heel wat fragieler gesteld was.

Volop naar buiten gericht, en dan …

Gemiddeld genomen wordt ‘de buitenkant’ tussen het 28e en 35e levensjaar het meest krachtig neergezet in de materiële wereld. Deze levensfase is dan ook een productieve fase, zeer materialistisch van aard en de toch nog jonge mens komt hier vaak ook behoorlijk onder druk te staan, alle ballen moeten immers hoog worden gehouden.

De energie is tot nu toe vooral naar buiten toe gericht geweest en de persoonlijke identificatie met het eindresultaat van al dit werk is vaak krachtig. Logisch daar het realiseren van dit bouwwerk met bloed, zweet en tranen zijn vorm kreeg. Het met hard werken gebouwde ‘kasteel’ wordt vaak met kracht in stand gehouden en verdedigd!

En dan… dan kan zich zo rond de 35 jaar stilletjes aan, fluisterend vanuit de binnenwereld, een eerste zingevingsvraag aandienen. Bij de een wat eerder, bij de ander iets later. Het merendeel ‘hoort’ de roep om aandacht wel maar negeert deze. Logisch, de aandacht is nog volop gericht op de buitenwereld. En als er al iets van die roep wordt opgevangen, dan wordt die veelal niet begrepen. Ik kijk naar deze roep als een uitnodiging van het Zelf om nieuwe richting aan te brengen in de gerichtheid, een alles bepalende wending naar binnen.

De wending

Het afgelopen jaar werkte ik met een flink aantal mensen in de leeftijdscategorie van 30 tot 40 jaar. Ik vind dat een super interessante, boeiende en bepalende fase in het leven. Elk van hen liep met uiteenlopende vraagstukken onder zijn of haar arm rond, zowel op persoonlijk als professioneel vlak. Waar ik dankbaarheid bij voel, is dat ik op een bepalend moment in hun leven even mocht aansluiten en getuige mocht zijn van een op eigen kracht ingezette wending. Die wending gaat over het veranderen van de gerichtheid naar buiten naar een gerichtheid naar binnen.

Daar waar voorheen vooral de materialisatie in de buitenwereld om aandacht vroeg, begon nu de binnenwereld steeds meer aandacht te vragen. Hoe meer er innerlijk iets bij mijn cliënten begon te wringen, hoe zwaarder ook het gewicht van identiteitsvragen werd: Wat maakt nou dat er iets wringt? En wat wringt daar dan eigenlijk en waar heeft dat mee te maken? Hoe verhoud ik me nu tot de wereld om mij heen? Wat heeft dit me tot nu toe allemaal gebracht? En wat hiervan is nou echt belangrijk voor mij?

De fase in het leven waarin de mens deze wending richting zelfreflectie en zelfonderzoek bewust aangaat, of juist niet, fascineert me mateloos. Ik bewonder mijn cliënten die de moed in zichzelf aanspraken om de reis naar binnen te maken. En ik kan genieten als ik waarneem dat het maken van die wending de psychische ontwikkeling stimuleert (meer balans in denken-voelen-willen) en dat zich in sommige gevallen de start laat zien van een geestelijke ontwikkeling: een meer gebalanceerd individu komt tevoorschijn, evenwichtiger, meer geaard met een sterkere verbinding met het Zelf.

Mijn wending

Zo rond mijn 34e vond ik dat ik ‘de boel’ goed voor elkaar had. Denk hierbij aan het bezitten van een mooi huis, blitse baan waar ik volop stoere verhalen over kon vertellen, prima bak van de zaak voor de deur, reizen voor mijn werk, pieken op orde, regelmatig goed uit eten, elk jaar een paar keer op vakantie met zelfs zo nu en dan ook nog een verre reis. Toch begon er van binnen iets te wringen. Toen wist ik niet waar dat over ging. Nu, zo’n zes jaar later, heb ik daar scherp zicht op: de wens om een betekenisvoller leven te leiden, de wil om een bijdrage te leveren en impact te hebben vanuit wie ik echt ben, niet vanuit wie ik altijd dacht dat ik was. Dat noem ik: leven vanuit Natuurlijke Kracht!

Rond die tijd startte ik bij de Coaching Academy International (CAI) met het bewandelen van een geheel eigen route. Ik legde daar een reis naar binnen af die 4,5 jaar duurde. Geen cognitieve opleiding maar een leergang: leren in de tijd en ontwikkelen via de ervaring en de zelfreflectie. De CAI was het startschot van mijn wending. Tot de dag van vandaag ben ik dankbaar voor de ruimte en ondersteuning die mijn toenmalige manager me gedurende al die jaren heeft geboden. Uitzonderlijk als ik het mag zeggen, ik zie die bijdrage en ondersteuning nog steeds als een geschenk uit de hemel.

Het hernieuwde contact dat ik met mijn Zelf heb kunnen maken, betekent voor mij een nieuwe volwassen verbinding met mijn innerlijke avonturier, een autonome ont-dekker die graag zelfstandig reist, een doorzetter die uitgaat van het goede en die vertrouwt op het leven.

Zo rond de veertig jaar …

In november word ik zelf veertig. Laat ik de balans eens opmaken: geen vaste baan, geen eigen huis, geen auto voor de deur, geen vast salaris, geen eigen inboedel, weinig materieel bezit, geen pensioenopbouw, geen nette schoenen en geen beste vrienden die om de hoek wonen.

Als ik dit positief verwoord dan ziet het er zo uit: ik leef een zelfstandig avontuurlijk leven, ik woon samen met mijn vrouw op een prachtig eiland in de Middellandse Zee, ik werk elke dag aan de ontwikkeling van mezelf en mijn eigen praktijk voor mens- & organisatieontwikkeling, elke euro die ik verdien, die verdien ik Zelf, ik ga veelal op slippers door het leven, wat ik doe voelt als voeding voor mijn ziel, ik verbind me met geweldige mensen en via mijn bijdrage aan hun persoonlijke en professionele ontwikkeling draag ik ook bij aan het maken van een mooiere wereld. Ik leef meer en meer vanuit Natuurlijke Kracht. Fysiek mag de aftakeling dan zijn begonnen, psychologisch en geestelijk groei ik, alles is in beweging.

Een rode lijn die zich splitst

Er loopt een duidelijk waarneembare rode lijn door de levensloop van elk mens waarbij er rond de veertig een splitsing is waar te nemen.
Bij de een worden de fysieke, psychologische en geestelijke ontwikkeling alledrie negatief. Deze mens negeert een innerlijke roep, leeft eendimensionaal en is vooral gericht op buiten, blijft onbalans ervaren en geeft veelal externe omstandigheden de schuld van innerlijke ongemakken. Er is sprake van een gebroken individu, niet heel, en in veel gevallen treedt er in min of meerdere mate een vorm van verzuring op gedurende het ouder worden. 
Bij de ander wordt de fysieke ontwikkeling ook negatief, maar slaan de psychologische en vooral de geestelijke ontwikkeling een weg in van groei. Dit gebeurt bij de mens die gehoor kan én durft te geven aan de roep van binnen. Het zal je niet verbazen dat dit ook weer zo zijn effect heeft op de snelheid waarmee de lichamelijke aftakeling zich voortzet.

De mens die de reflectieve wending naar binnen maakt, zal ervaren dat het leven vrijer wordt, beweeglijker. Zo zal het hebben van innerlijke ervaringen belangrijker worden dan het behalen van uiterlijk succes en is er sprake van een toenemende mate van acceptatie van en vertrouwen op het unieke Zelf. 

Zo binnen zo buiten

Anders geformuleerd: dat wat in de buitenwereld zichtbaar is, is een afspiegeling van hoe het in je binnenwereld is gesteld. Hoe scherper je zicht ontwikkelt op jouw authentieke Zelf en hoe krachtiger je daar verbinding mee kunt maken, hoe meer van dit Zelf als Natuurlijke Kracht zichtbaar wordt in de buitenwereld. Leven vanuit Natuurlijke Kracht vraagt allereerst om gehoor geven aan de roep van binnen. Het vraagt om het aanspreken van moed om die wending van uiterlijke naar innerlijke gerichtheid te maken. De wil om meer vanuit Natuurlijke Kracht te leven vraagt om ont-dekken en zodoende scherper zicht te krijgen op je unieke Zelf. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is hard werken, gaat veelal gepaard met een lach en een traan en is een weg die je het liefst niet alleen aflegt.

Waar sta jij in jouw levensloop? Hoe krachtig is de roep van binnen en wat heeft die roep je te vertellen? Is de reflectieve wending zich aan het voltrekken? Dan wens ik je een mooie reis en veel wijsheid toe. En als de druk zich innerlijk aan het opbouwen is: voor alles is een tijd, je bent nooit te oud om van richting te veranderen.

TEr inspiratie op De ingeslagen weg …

Anne Lamott, Amerikaans schrijfster, weet het raak te verwoorden. Deze quote inspireert mij keer op keer om mijn ingeslagen weg te blijven vervolgen, júíst op lastige momenten:

“Your problem is how you are going to spend this one and precious life you have been issued. Whether you’re going to spend it trying to look good and creating the illusion that you have power over circumstances, or whether you are going to taste it, enjoy it and find out the truth about who you are”.

 

Koen van der Well

(1) B. Lievegoed, De levensloop van de mens, Rotterdam: Lemniscaat, 20e druk, 2010).

 
Wil je meer weten?

Neem contact op via mail@koenvanderwell.nl of bel +31 6 28 27 76 87